NIE MOŻE ZABRAKNĄĆ ODROBINY NADZIEI

„W naszej historii bywały wigilie powstańcze, gdy rodziny, drżąc o swych bohaterów, z płaczem łamały się opłatkiem, a oni, przymierając głodem i chłodem, ranni lub umierający na powstańczym szlaku wspominali z bolesną czułością rodzinny dom. Były wigilie wojenne, pełne lęku, gdy nie przychodziły z dawna wyczekiwane wieści i gdy konającym gdzieś w polu czy okopie zapalała się przed gasnącymi oczyma świąteczna choinka. Były i tułacze, na obcej, niegościnnej ziemi, wigilie skazańców i zesłańców, Sybiraków, którzy wspominając dawne polskie święta, nie opłatkiem łamali się, ale z trudem zdobytym czarnym chlebem. „Do wolnej Polski powrócić daj nam, Panie” – szeptali, składając sobie świąteczne życzenia. Były wigilie w łagrach, obozach zagłady, na przymusowych robotach, w aresztach i stalinowskich więzieniach, na obczyźnie... A potem i te, które dobrze większość z nas pamięta – wigilie stanu wojennego, gdy w bramach i bocznych ulicach w Świętą Noc czaiły się czołgi, gdy w wielu domach znów brakowało najbliższych i niepewny był nasz los…”

Ale nawet wówczas, w największym smutku i najsroższym doświadczeniu nie mogło braknąć odrobiny nadziei, wiary w wolność, w zwycięstwo dobra i miłości, którą przynosi ze sobą Boże Dziecię w cichą i świętą Noc.

Wszystkim Państwu życzę, by nigdy nie zabrakło tych wielkich darów Bożego Narodzenia. I obyśmy nie musieli  przeżywać naszych tragicznych Polskich Wigilii, a ten święty czas mogli spędzać w gronie rodziny, wśród bliskich, przyjaznych osób.

Z serdecznymi życzeniami – radości, pokoju i  Bożego błogosławieństwa

Aleksander Ścios