TRADYCJA PLATFORMY POLITYCZNEJ

Notatka Zofii Dzierżyńskiej
do Sekretarza Generalnego KW MK tow.G.M.Dimitrowa

W związku z rozwojem wydarzeń międzynarodowych i potrzebami walki rewolucyjnej polskiego proletariatu, dojrzewa kwestia podjęcia działań w kierunku odbudowy w Polsce partii komunistycznej .Ułatwi to fakt, że niektóre działania w kierunku zapoznania się z kadrami polskich komunistów znajdujących się w ZSRR zostały już wykonane przez oddział kadr KW MK.
Pierwszym krokiem w kierunku stworzenia partii komunistycznej w Polsce powinno być wypracowanie platformy politycznej dla polskich komunistów. (…)
W politycznej platformie powinny być, moim zdaniem omówione następujące kwestie :
1.Charakter byłego państwa polskiego i jego rola jako narzędzia w rękach międzynarodowego kapitału przeciwko ZSRR
2. Charakter wojny polsko-niemieckiej.
3. Przyczyny klęski imperialistycznej Polski. Winni wciągnięcia Polski do wojny i ujarzmienia narodu polskiego przez niemiecki imperializm (szczególnie mocno podkreślić zdradziecką rolę PPS). Powołanie się na polityczną platformę polskich komunistów z maja 1939 r. zatwierdzoną przez MK.
4. Wyjaśnienie polityki zagranicznej ZSRR ( w szczególności w stosunku do byłej Polski i Niemiec, oswobodzenie od kapitalistycznego ucisku byłej Zachodniej Ukrainy i Zachodniej Białorusi, Besarabii, państw bałtyckich. Szczęśliwe życie oswobodzonych narodów ( w tym polskich mas pracujących). Prawdziwe rozwiązanie przez Związek Sowiecki kwestii narodowych. Przyjaźń oswobodzonych narodów z narodami ZSRR.
[…]
8.Najbliższe zadania polskiego proletariatu:
Walka o wyzwolenie narodowe od niemieckiego imperializmu, stworzenie prawdziwie niepodległej, ludowej Polski, niezależnej tak od niemieckiego jak i anglo-amerykańskiego imperializmu. (…) Wyjaśnienie szerokim masom narodu polskiego, że może on zapewnić sobie niepodległość tylko w tym wypadku, jeśli będzie się orientował wyraźnie na Związek Sowiecki i zdecydowanie walczył ze wszystkimi próbami wykorzystania narodu polskiego w czyichkolwiek interesach przeciwko ZSRR.
9.Kierowniczą siłą walki narodowo wyzwoleńczej może być tylko proletariat kierowany przez partię komunistyczną, walczący ręka w rękę z niemieckim proletariatem .Sojusznikami polskiego proletariatu w tej walce są: chłopstwo, miejsca drobna burżuazja, inteligencja pracująca, lud żydowski, część średniej burżuazji. Rezerwy: wojna narodowowyzwoleńcza innych narodów ujarzmionych przez niemiecki imperializm. Wojna europejskiego i światowego proletariatu przeciwko imperialistycznej wojnie.
10. Walka o wyzwolenie narodowe narodu polskiego powinna być prowadzona na dwa fronty: przeciwko niemieckiemu imperializmowi i jego poplecznikom wśród polskiej, sprzedajnej burżuazji i przeciwko anglo-amerykańskiej, antysowieckiej agenturze zagranicą. W tym i przeciwko PPS, jej prawicowym i lewicowym wodzom. Przy okazji należy wyjaśniać szkodliwość przyjmowanej przez PPS metody indywidualnego terroru, odwracającego uwagę ludu od masowej walki, budującego niewiarę w siłę mas ludowych oraz powodującego szczególne nasilenie represji ze strony okupanta . W tym samym miejscu koniecznie pamiętać, że masowy terror, tj. partyzancka wojna podjęta w chwili powstania mas ludowych jest użyteczną bronią w rękach walczących mas ludowych.
11. Walka przeciwko imperialistycznej wojnie, w interesach, której jest eksploatowany naród polski. Wyjaśnienie niesprawiedliwego charakteru wojny ze strony anglo-amerykańskich imperialistów, kłamliwość ich haseł europejskiej federacji i odbudowy Polski jako w istocie planu stworzenia z małych państw ( w tym także z Polski) amerykańskich kolonii. Zdemaskowanie antyludowego i antysowieckiego charakteru tzw. rządu Sikorskiego i tzw. Polskiego legionu, uczestniczącego w wojnie po stronie Anglii. Zdemaskowanie nowych planów polskiej burżuazji.
12. Walka o prawo wszystkich uciskanych narodów do samookreślenia.
13.Wyjaśnienie, że prawdziwy pokój bez aneksji i kontrybucji, pokój oparty o rzeczywistą przyjaźń narodów, może być ustanowiony tylko po zrzuceniu władzy imperializmu i ustanowienia władzy robotniczo-chłopskiej przez proletariat.
14.Wojna z antysemityzmem i teoriami rasowymi (endecy) z polskim szowinizmem, skierowanym przeciwko narodowi niemieckiemu, Ukraińcom i każdemu innemu narodowi. […]
20. Rozprzestrzenianie teorii marksizmu – leninizmu wśród robotników i inteligencji pracującej.
Oprócz tego w politycznej platformie powinny być wyświetlone następujące zagadnienia ruchu komunistycznego:
1. Przyczyna rozwiązania KPP (dokument z maja 1939r, który do tej pory jest nieznany polskim komunistom, z wyjątkiem 1-2 towarzyszy, którzy byli w Paryżu).
2. Odpowiedzialność uczciwych polskich komunistów za położenie, jakie wytworzyło się w KPP i za los narodu polskiego.
3. Krytyka pomyłek polskich komunistów po rozwiązaniu KPP.
Brak samokrytycznego spojrzenia na siebie w środowisku polskich komunistów.
[…]

- Zofia Dzierżyńska Moskwa 18.IV.1941r.
(wdowa po Feliksie Dzierżyńskim , funkcjonariuszka Kominternu ds.polskich)

Dokument pochodzi z Rosyjskiego Centrum Przechowywania i badania Dokumentów Historii Najnowszej (dawne archiwum KPZR), przechowującego dokumenty Międzynarodówki komunistycznej. Skierowany został do Georgija Dymitrowa – sekretarza generalnego Komitetu Wykonawczego Międzynarodówki.
Żrodło: Glaukopis Nr.4 – 2006. str.116-121 Piotr Gontarczyk – O Polskę sowiecką.

***
Tekst, którego fragmenty przedstawiam powstał w czasie, gdy Stalin i Hitler byli jeszcze sojusznikami, a hitlerowsko – komunistyczny terror na ziemiach polskich osiągnął swoje apogeum. Gdy Dzierżyńska pisała notatkę dla tow. Dymitrowa, tysiącami ginęli polscy jeńcy wojenni w Katyniu, Ostaszkowie i Charkowie …
W związku ze zbliżającym się nieuchronnie konfliktem zbrojnym pomiędzy III Rzeszą, a Sowiecką Rosją, Stalin zamierzał reaktywować działalność polskiej partii komunistycznej, chcąc ją wykorzystać jako narzędzie ideologiczne w „rozprzestrzenianiu teorii marksizmu-leninizmu” i ogniwo dywersji na niemieckich tyłach. Jednym z elementów przygotowań było opracowanie przez Wydział Kadr Międzynarodówki Komunistycznej metod działalności nowej KPP na okupowanych ziemiach polskich.
Plany Sowietów i ruchu komunistycznego wobec Polski były jasno określone – powojenna Polska miała stanowić wyłączne dominium ZSRR, a komuniści mieli zwalczać wszystkich, którzy by się tej koncepcji sprzeciwiali.
Na szczególną uwagę zasługuje użycie retoryki patriotycznej i niepodległościowej. Ze względów taktycznych zdecydowano, że walkę o komunizm w Polsce należy przedstawiać jako program walki z niemieckim kolonializmem, akcentując przy tym patriotyczne ogólniki. Ta frazeologia była potrzebna do wykorzystania antyniemieckich nastrojów i pozyskania poparcia społecznego. Jednak z tekstu jednoznacznie wynika, że cel działań komunistów nie stanowiła niepodległość tylko komunistyczna rewolucja i Polska we władzy ZSRR. Ten cel konsekwentnie zrealizowano. W sierpniu 1941 roku Komintern na polecenie Stalina nakazał budowę Polskiej Partii Robotniczej, która miała dokładnie zamaskować swoje komunistyczne oblicze i agenturalną zależność od Związku Sowieckiego.
Przerażeniem, – ale i gniewem powinien napawać fakt, że spadkobiercy stalinowskich dyrektyw i wierni wykonawcy zbrodniczego planu, do dziś cieszą się w III RP zaufaniem wyborców i pełnią praw obywatelskich.
Gdy czyta się tekst notatki, zadziwiające wrażenie sprawia aktualność niektórych kwestii, służących „wypracowaniu platformy politycznej polskich komunistów”. Poza oczywistą konsekwencją, z jaką przez lata PRL-u fałszowali oni historię Polski, w „duchu” zaleceń towarzyszki Dzierżyńskiej, tekst zawiera również inne „ponadczasowe argumenty” .
Warto zastanowić się jak dziś, po 67 latach, w kontekście dyskusji o potrzebie amerykańskiej „tarczy antyrakietowej” brzmi następująca dyrektywa – „Wyjaśnienie niesprawiedliwego charakteru wojny ze strony anglo-amerykańskich imperialistów, kłamliwość ich haseł europejskiej federacji i odbudowy Polski jako w istocie planu stworzenia z małych państw ( w tym także z Polski) amerykańskich kolonii.”
Czy nie podobną retorykę słyszymy obecnie, gdy różnej maści „obrońcy niepodległości” i to niekoniecznie z lewej strony, straszą społeczeństwo, że USA uczyni z Polski militarną kolonię, a sama instalacja przyniesie zagrożenie dla naszego bezpieczeństwa? Czy z argumentacją przeciwników „tarczy” nie koresponduje opinia, że należy„zdecydowanie walczyć ze wszystkimi próbami wykorzystania narodu polskiego w czyichkolwiek interesach przeciwko ZSRR”?
A zalecenie - „wojny z antysemityzmem i teoriami rasowymi, z polskim szowinizmem, skierowanym przeciwko narodowi niemieckiemu, Ukraińcom i każdemu innemu narodowi” – czy nie przypomina o agresywnej, wieloletniej indoktrynacji, prowadzonej przez środowisko michnikowskiego „salonu”?
Nie sposób, nie zauważyć tych historycznych i politycznych asocjacji, towarzyszących Polsce od kilkudziesięciu lat. Są obecne nadal - choć uzbrojone we współczesną semantykę, podparte teoriami „liberalizmu”, głoszone w duchu „tolerancji” i „europejskich wartości”. Gdy przyjrzeć się im z perspektywy nieodległej historii, można dostrzec prawdziwą tradycję tych haseł i źródło ich inspiracji.