DOBRZE SIĘ STAŁO

Dobrze się stało, że poszliśmy osobno - My i Oni. Oni prowadzeni przez człowieka, który na nienawiści zbudował swoją pozycję, My – kierowani tradycją i obowiązkiem Polaka.

Dobrze się stało, że po stronie Onych zebrały się zastępy cmentarnych postaci – politycznych „wampirów, upiorów i zmór nocnych” oraz tych, „których nawet nazywać nie warto”.

Dobrze, że rozdzieliły nas kordony „bijącego serca partii”. Ich dzieci i kobiety szły pod ochroną BOR-u i armii tajniaków, nasze dzieci i kobiety zaatakowano gazem i pałkami. Tam towarzyszem marszu był strach i prywata, nam wtórowały myśli Polaków i słowa dumnych pieśni.

Wczorajsza lekcja nie pójdzie na marne. Młodym ludziom, którzy widzieli policyjnych prowodyrów i poczuli zapach sowieckiej „czieremuchy" – nikt już nie wmówi, że żyją w wolnym państwie. Sami odkryją, ile kosztuje niepodległość i jak długa do niej droga. Na warszawskim bruku odebrali najważniejszą lekcję patriotyzmu. Tę samą, na której moje pokolenie zdawało egzaminy w latach 80.   

Dobrze się stało, że po raz kolejny podzieliła nas pamięć o Niepodległej – dla Onych groźne i obce słowo, dla nas – czas dumy i narodowego święta.

W tym dniu, podział na My i Oni był konieczny. Wytyczył nie tylko nasze poczucie odrębności - to kim jesteśmy i z jakiej historii wyrastamy, ale równie mocno obnażył miejsce Onych, sytuując ich poza tradycją i wspólnotą narodu. Oni wiedzą, że ta dychotomia jest dla nich zabójcza – buduje grupową solidarność i pozwala odróżnić swoich od obcych. Boją się jej, bo bez załganych haseł i „budującej zgody" - nie mają tożsamości, celu ani perspektyw.

Dobrze się stało, że po wczorajszym dniu możemy powiedzieć - "Polska należy do nas" i doświadczać dumy z bycia Polakiem. Tej dumy, której Oni nigdy nie odczują.