MY CZY ONI? KLĄTWA ORWELLA

Po trzech latach ponawiam pytanie zadane na tym blogu – My czy Oni? Ponawiam, bo tę kwestię uważam dziś za najważniejszą, a jej odrzucenie za błąd kardynalny.
Jeśli nie przyjmiemy prawdy o dychotomii My-Oni i nie nazwiemy po imieniu gromady Obcych, nie mamy szans na obalenie sukcesji komunistycznej i odbudowę wolnej państwowości.
Jeśli tego nie uczynimy natychmiast, los Polaków zostanie przesądzony.

    Prawdy o tej dychotomii nie znajdziemy w podręcznikach historii. Nie usłyszymy o niej od przedstawicieli ”elit”, ludzi nauki i kultury. Nie powiedzą nam o tym z ambon i nie wyjawią w listach pasterskich.
Prawda o genezie tego państwa i trwałym podziale na Polaków i Obcych nie pojawi się w słowach polityków, w partyjnych programach i deklaracjach. Przemilczają ją publicyści i dziennikarze – zawsze w służbie którejś z partii i koterii. Nie ma dla niej miejsca w przestrzeni publicznej i nie zaistnieje w świadomości naszych rodaków.
Została wyklęta tak głęboko, że nie wolno o niej wspominać i tak tchórzliwie, że wyłączono ją z publicznych dyskusji, a kto chciałby uczynić z niej przedmiot refleksji, musi liczyć się wykluczeniem , cenzurą i prześladowaniem.
    Dychotomii My-Oni nie stworzyły „kwestie polityczne”, nie wyznaczył jej światopogląd ani różnice w ocenie spraw polskich.
Jest spuścizną półwiecza okupacji sowieckiej i trzech dekad sukcesji komunistycznej, pod nazwą III RP. Jest efektem zainfekowania polskości obcym tworem komunizmu i narzucenia nam fałszywej wspólnoty z Obcymi. Pokłosiem zbrodni nierozliczonych i historii pokrytej fałszem.
Wynika z przekleństwa „skazy pierworodnej” - czasu okupacji sowieckiej, gdy zgraję degeneratów i zdrajców, przywiezionych tu na ruskich czołgach, kazano uznawać za przedstawicieli państwa polskiego i obdarzono nienależnym mianem Polaków. Odtąd przyjęcie fałszywej normy – jakoby Polakiem był ten, kto posługuje się językiem polskim lub posiada polskie obywatelstwo, determinuje oceny dotyczące przynależności do wspólnoty narodowej.
Wraz z fałszem państwowości skażonej okupacją, III RP odziedziczyła strukturę społeczną, opartą na przymusowej integracji Polaków z Obcymi.
Funkcjonariusze sowieckiego reżimu – esbecy, partyjniacy, sędziowie, stali się „elitą” tego państwa, zaludnili jego instytucje i zawłaszczyli życie publiczne. Zainfekowali je nie tylko swoją obecnością, ale wprowadzeniem następców - dzieci i wnuków agentury, potomstwem kanalii i sługusów reżimu oraz niezliczonym mrowiem pomniejszych sukcesorów, złączonych wspólnotą interesu, więzami zawodowymi i towarzyskimi.
    Stało się tak, ponieważ większość z nas dawno zrezygnowała z dostrzegania dychotomii My-Oni i wyzbyła się świadomości, że komunizm jest tworem obcym i wrogim polskości.
Stąd, był tylko krok do potraktowania Obcych jako rodaków i nazywania Polakami.
To ich największe zwycięstwo, bo fałsz „pojednania” i „zgody narodowej” jest naturalną bronią Obcych, podstępnym orężem okupantów i wrogów polskości. Ta załgana retoryka ujawniała intencję oszukania Polaków, ale też zamysł przymusowej integracji polskości i komunizmu.
Tą metodą Obcy wdarli się w strukturę polskiego społeczeństwa i zmusili je do stworzenia sztucznej wspólnoty. Oni wiedzą, że ukazanie różnic dzielących My od Oni i wytyczenie ostrej granicy, byłoby dla nich zabójcze. Dlatego obsesyjnym dążeniem komunistów było tworzenie rozmaitych „frontów jedności narodu”, „rad narodowych” itp. fikcyjnych „wspólnot”, w których czynnikiem integrującym miały stać się hasła niesione na czerwonych sztandarach. Bliźniacza obsesja, wsparta kazuistyczną retoryką towarzyszy też każdej grupie rządzącej III RP.

Ujawnia lęk przed dychotomią My-Oni i przed wytyczeniem kanciastych podziałów, w których pojęcia „swój” i „obcy” nabierają elementarnego znaczenia i decydują o dokonywanych wyborach.
Pozostawienie Obcych „poza wspólnotą żyjących”, wyrzucenie za granicę naszej uwagi, pozbawia ich niemal ontologicznej podstawy, skazuje na pustkę i spycha w otchłań zapomnienia. W reakcji obronnej Obcych ujawnia się lęk pasożyta, który utracił organizm żywiciela, lęk herbertowskiej „czystej negatywności”, której odmówiono „ontologicznego statusu”.
    Dekady „oswajania” z komunizmem, a dziś – budowania „wspólnoty” z jego bękartami, zatarły w nas zdolność takiego postrzegania i to, co było naturalne dla naszych przodków i decydowało o zachowaniu tożsamości narodowej, stało się dziedzictwem dawno utraconym.
Świadomość, że czyny popełnione przez sukcesorów komuny, wykluczają z polskiej wspólnoty i są dowodem wrogości tych środowisk – jest obca większości moich rodaków.
Obca również dlatego, że ci, od których winniśmy wymagać prawdy o realiach III RP i wypełnienia obowiązku ukarania zdrajców, okłamują nas parcianą retoryką i wiodą do kolejnego etapu „zgody budującej”.
    Uznawanie Obcych za jakąś „opozycję”, nadawanie im praw honorowych, celebrowanie ich słów i traktowanie z polityczną atencją – jest więcej niż głupotą i aberracją.
Jest zbrodnią fałszu, dokonywaną na otumanionych i niezdolnych do obrony Polakach.
Kto tę zbrodnię popełnia, sam wpisuje się na listę wrogów polskości i w takich kategoriach traktuję dziś grupę rządzącą moim krajem.
Ordynarne kłamstwo o „podziałach między Polakami” – szerzone przez ludzi partii rządzącej, fałszuje genezę historycznego konfliktu i obarcza nas niepopełnioną winą. Ci politycy mają czelność stawiać znak równości między II Rzeczpospolitą i sukcesją PRL-u i przekonywać nas, że naród winien „wznieść się ponad niepotrzebne podziały i spory”.
Nie usłyszymy od nich, że nie Polacy są dziś podzieleni i nie poglądy polityczne nas różnią. Nie dowiemy się, że nie naszą winą jest stan „wojny”, bo wrogami polskości są tutejsi Obcy.
Nikt też nie przyzna, że jedynym „dialogiem” z antypolską zbieraniną, winna być infamia, banicja i kara więzienia.
    ”Patriotyzm” rządzących ogranicza się zatem do amoralnego koniunkturalizmu, w którym „prowadzenie polemik” i ujadanie w rytm narzuconych tematów, ma dowodzić odwagi i intelektualnej sprawności. W istocie – owi politycy i publicyści związani z grupą rządzącą, działają w interesie Obcych i swoją tchórzliwą postawą zwodzą miliony Polaków.

Fakt, że po 7 latach ich rządów, Obcy zachowali pełnię przywilejów, a ten, który winien odbywać wieloletni wyrok więzienia jest kreowany na „przywódcę opozycji” i przyszłego prezydenta, okrywa hańbą Kaczyńskiego i jego kamratów.
    Perspektywa, w jakiej ludzie obecnej władzy oceniają sprawy polskie – nic mnie nie obchodzi.
Ich podległość wobec dyktatu Obcych, troska o mit „demokracji”, fałsz języka i pojęć, zbyt są odrażające, by warte uwagi.
Gdy najbliższa farsa „wyborów” zmieni to rozdanie, a ludzie PiS przejdą do tzw.”opozycji”,nastąpi też zmiana retoryki. Nastąpi po to, by pseudo-patriotycznym pustosłowiem oszukać nowe pokolenia i na „pojednaniu” z Obcymi budować fundament kolejnej sukcesji komunistycznej.
Niewielu z moich rodaków potrafi przyjąć prawdę, że nie ma dziś groźniejszych nawoływań, od postulatu”zgody narodowej”, osiągniętej za cenę naszych dążeń i prawdy o realiach III RP.
Niewielu też nie rozumie, że ci, którzy w obliczu agresji i nienawistnej kampanii Obcych bełkoczą o „porozumieniu i dialogu”, są zdrajcami sprawy polskiej.
    Nie można bowiem budować Niepodległej na „kompromisie” Obcych z Polakami.
Nie można stworzyć społeczności ludzi wolnych, wraz z tymi, którzy noszą piętno niewolnictwa. Kto próbuje takiego kuglarstwa– nie tylko nie ocali niewolników, ale zgubi ludzi pragnących wolności.

    Czas wojny na Ukrainie bezwzględnie obnażył prawdę o postawach Obcych, skupionych wokół tzw.”opozycji”. Nie tylko w wymiarze ich pro-rosyjskości, chwilowo tłumionej ”dyskomfortem” zbrodni rosyjskich, ale poprzez wspieranie pro-niemieckiej polityki unijnej i nienawiści do wszystkiego, co prowadziłoby do wzmocnienia Polski.
Nie jest to i nie może być zaskoczeniem, bo już przed 13 laty ludzie rozumni powinni dostrzec, z kim mają do czynienia.
    Wojna na Ukrainie sprawiła, że również rządzący III RP mogą stroić się w szaty „przeciwników Putina” i pobrzękiwać propagandową szabelką. Choć przez lata prowadzili politykę zgodną z interesem Moskwy i Berlina, a dziś sprzedają resztki naszej suwerenności za unijne kredyty, słusznie liczą na głupotę i brak pamięci moich rodaków.
Wiedzą przecież, że gdy wychowa się stado baranów, nie należy się obawiać, że zachowają się jak wilki.
A skoro w dwóch poprzednich tekstach: „SZANSA” i „RUCH 12 MAJA” szczegółowo omówiłem kwestie pro-rosyjskości tych środowisk, nie chcę do niej powracać.

    W walce z Obcymi, nie liczę zatem na żadną „większość”, na reakcje zbiorowe i sprzeciw powszechny. Nie liczę na tzw. „konserwatystów” i samozwańczych „patriotów”, którzy w czas okrutnej wojny dobra ze złem tropią ”amerykańsko-syjonistyczne spiski”, bełkoczą o „ukraińskich banderowcach” i nie razi ich smród ruskich onuc w środowiskach pseudo-prawicy.
Tym bardziej – nie można liczyć na wszelkiej maści „pragmatyków” , piewców „nieulegania prowokacji” i wyborców „mniejszego zła”, których postawie zawdzięczamy eskalację pogardy ze strony Obcych i dekady patologii III RP.
Wiem też, że zdolność percepcji moich rodaków trafnie zdefiniował onegdaj Orwell w tym znanym cytacie: „Zwierzęta w ogrodzie patrzyły to na świnię, to na człowieka, potem znów na świnię i na człowieka, ale nikt już nie mógł się połapać, kto jest kim.”
Wiara, że człowieka od świni odróżnia przynależność partyjna, werbalny patriotyzm lub sprawne posługiwanie schematem prostackich „poglądów”, jest w tym państwie budulcem historycznych mistyfikacji i sprawia, że większość z nas „nie może się połapać”.
Dar rozpoznania jest tym tym trudniej dostępny,że odrzuciliśmy lekcję smoleńskiego memento, a ofiary tej zbrodni na dekady zakopano w rosyjskim błocie.

Gdybyśmy tego nie uczynili, zbędny byłby ten tekst, a przyjęcie dychotomii My-Oni ocaliłoby nas od obecnego losu.
    W tej twardej konkluzji, w wyborze My czy Oni, liczę więc na garstkę ludzi wolnych, na tych, nielicznych już „szaleńców”, którzy nie wyzbyli się „anachronizmu” prawdy i honoru, a w swoich sądach kierują rozumem i sumieniem.
Tylko tacy wiedzą, że to nie My potrzebujemy Obcych i nie My znajdujemy się na obcej ziemi.
Tylko tacy rozumieją, że to nie Polacy czerpią z „dziedzictwa” Onych i nie podług ich miary musimy się identyfikować.
Budowanie wspólnoty narodowej nie odbywa się w konfrontacji z Obcymi, ale poprzez rozpoznanie więzi łączących nas z polskością. Kto nie chce poznać takich więzi, kto nie potrafi ich przyjąć, sam stawia się poza wspólnotą narodu.
Nie wolno dziś ukrywać, że w granicach tego państwa żyje grupa apatrydów, nie mających żadnych związków z polskością. Grupa wroga i nienawidząca wszystkiego, co związane z naszą tradycją i kulturą.
Ich wskazanie i wykluczenie z narodowej wspólnoty, jest obowiązkiem ludzi wolnych.
    Nie z pragnienia „zemsty” i nie z „nienawiści”, ale dlatego, że oni sami, każdym słowem i czynem potwierdzają znamiona obcości i sami dokonali wyboru.
Nie ma powodu, by tym, którym polskość jawi się jako „nienormalność”, odbierać prawo do odrzucenia takiego ciężaru. Nic też nie stoi na przeszkodzie, by ludziom, którzy w euro-unijnym bagnie chcieliby "zakopywać Polskę aż po sam czubek głowy, razem z tym czakiem ułańskim, razem z czapką krakuską” - zabraniać „integracji” tak doskonałej, że prowadzącej ich do zatracenia i anihilacji.
To ich sprawa. Nas nie dotyczy.

    Powinnością ludzi wolnych jest natomiast troska, by nie dokonało się „wielkie zamazanie” i nie pogrzebało żywych razem z upiorami. W tej trosce zawiera się obowiązek wytyczenia granicy, która położy kres rozmywaniu odpowiedzialności i relatywizowaniu postaw.
Uświadomienie sobie, że jesteśmy My i są Oni - to sposób na ożywcze, śmiałe spojrzenie na sprawy polskie. Na perspektywę, która daje poczucie wolności i wyzwala z ograniczeń stawianych przez establishment III RP.
Zachęcam do tej świadomości i takiej perspektywy, bo w logice dychotomii My-Oni - zawsze związanej z poczuciem tożsamości, mieści się prawda, że Polska należy do nas.
By ogół moich rodaków nie dopadła orwellowska klątwa - „nie można się połapać, kto jest kim”, tej prawdy trzeba dziś bronić.






„MY I ONI”– tekst z 1 maja 2010r.

https://bezdekretu.blogspot.com/2010/05/my-i-oni.html