ANTYKOŚCIELNA KAMPANIA BRATNICH REŻIMÓW

Od dnia ogłoszenia decyzji Benedykta XVI o rezygnacji, nie słabnie antykościelna kampania propagandowa, prowadzona w sposób planowy i skoordynowany.  Gdy przewodniczący watykańskiej Kongregacji Nauki Wiary, niemiecki arcybiskup Gerhard Ludwig Mueller, w wypowiedzi dla "Die Welt" uznał, że „szermuje się przeciwko chrześcijaństwu argumentami w rodzaju tych, jakimi posługiwały się reżimy totalitarne, takie jak nazizm i komunizm” – precyzyjnie wskazał dwa „ideowe” wsporniki obecnej kampanii.

Jeśli w początkowym okresie, mogły istnieć wątpliwości odnośnie wykorzystania „motywu przewodniego”, dziś bez trudu można wskazać, że stanie się nim temat  homoseksualizmu i działalności „gejowskiego lobby w Watykanie”. Ten wybór wskazuje nie tylko na genezę obecnego ataku, umiejscawiając go w tezach „braterskiej” propagandy faszystowsko-komunistycznej. Pozwala też dostrzec, że rozgrywaniem motywu będzie szczególnie zainteresowane środowisko „wojującego homoseksualizmu”, wykorzystując go do zdyskredytowania nauczania Kościoła - w tym podważenia braku akceptacji dla tzw. związków partnerskich.

Najnowszą odsłonę obecnej kampanii symbolizuje doniesienie lewackiego dziennika "La Repubblica", w którym stwierdza się, jakoby  „Benedykt XVI zrezygnował z bycia papieżem ze względu na odkrytą w Watykanie "siatkę gejowską", szantażowaną przez osoby zewnątrz”. Gazeta powołuje się na tezy 300-stronicowego raportu, przedstawionego Benedyktowi XVI przez trzech kardynałów, którzy badali tzw. aferę Vatileaks z 2012 roku. Wówczas ze Stolicy Apostolskiej wyciekały tajne dokumenty, ukazujące kulisy walki o władzę między duchownymi. Raport miał opisywać m.in. podziały wewnątrz Kościoła, w tym działalność "siatki zjednoczonej przez orientację seksualną". Gazeta twierdzi, że na osoby z "gejowskiej siatki" ktoś z zewnątrz wywierał wpływy, które „należałoby  nazywać szantażem”.

Na czym miał polegać ów szantaż i w jaki sposób miałby mieć związek z rezygnacją papieża – gazeta nie zechciała sprecyzować.

Wyjaśnienia tej zagadki trzeba zatem szukać na drugim końcu, tego samego łańcucha propagandowego.

Na długo przed tym, zanim "La Repubblica" podzieliła się swoimi rewelacjami, w organie propagandowym Kremla – „Głosie Rosji” (edycja włoska)  ukazał się tekst zatytułowany „I segreti di San Pietro che hanno tolto le forze al Papa”  (Tajemnice św. Piotra, które zabrały siły papieżowi). Po tygodniu, ten sam tekst ukazał się w polskojęzycznej wersji „Głosu Rosji”.

Autor -  niejaki Mario Sommossa, pisał, iż „niezwykłość sytuacji pobudza nas, nawet niechcący, do wysuwania innych prawdopodobnych hipotez o przyczynach tak niezwykłego postępku papieża Benedykta XVI.” i po krótkich deliberacjach zmierzał do właściwej konkluzji:

„Mamy natomiast dwa przypuszczenia, które pojawiły się w naszych nieufnych umysłach. Pierwsze związane jest z działaniami, podjętymi przez papieża zanim został głową Kościoła . Józef Ratzinger w większym stopniu niż inni ponosi odpowiedzialność za ukrywanie licznych skandali związanych z księżmi-pedofilami, którzy nie mogli stanąć przed sądem cywilnym. Podczas wewnątrzkościelnych śledztw prawie zawsze w charakterze kary musieli jedyne opuścić swoje parafie, w których popełniono przestępstwa. Po czym wysyłano ich do innego miejsca pełnienia posługi lub przesuwano na inne stanowisko. A jeśli ktoś, kto dysponuje nowymi informacjami, mógłby pociągnąć obecnego papieża do odpowiedzialności za skrywanie tych faktów? Albo też bezpośrednio związać go z tymi sprawami?

Czy był to szantaż pod adresem papieża, czy też po prostu prewencyjna informacja pewnych służb specjalnych? Jednak skandal, w który została wmieszana głowa Stolicy Apostolskiej, mógłby zadać śmiertelny cios całemu kościołowi. Jeśli takie przypuszczenie zgodne jest z rzeczywistością, wtedy słowa papieża Benedykta XVI, iż „jego abdykacja podyktowana jest dobrem kościoła” nabierają zupełnie innego znaczenia.”

Nie ma wątpliwości, że tekst włoskiego dziennika trzeba odczytywać w kontekście wcześniejszej publikacji „Głosu Rosji” (13.02).  Dopiero z tej perspektywy można zrozumieć, czego dotyczy passus mówiący o „szantażu”, w związku z działalnością rzekomej „gejowskiej siatki”. Autor „Głosu Rosji” wyraźnie sugeruje, że mogła być to forma „prewencyjnej informacji pewnych służb specjalnych”, co (zważywszy na miejsce publikacji), jest rzeczą wartą dostrzeżenia. Przedstawia również „drugą hipotezę”, którą – ze względu na jej mętne przesłanki, trzeba interpretować jako dodatek immunizujący „właściwą” teorię.

Taka konstrukcja przekazu, pozwala nie tylko połączyć ze sobą dwa, pozornie odległe źródła, ale dostrzec, że zbudowano go z zachowaniem wszelkich reguł profesjonalnej dezinformacji. Funkcjonująca już w świadomości wielu odbiorców teza o „naciskach” wywieranych na Benedykta XVI, zyskała tu „racjonalne” uzasadnienie i została osadzona w popularnej konwencji „gry służb specjalnych”. Odtąd z powodzeniem może być rezonowana w różnych środowiskach i powielana w mediach „prawicowych” jak „lewicowych”. Dla jednych będzie dowodem, że Benedykt XVI stał się „ofiarą” prowokacji służb lub uległ tajnemu „lobby gejowskiemu”, drugim posłuży do generowania ataków na Kościół i uzasadnieniu tezy, że obłuda owego „lobby” stoi na drodze uznania „związków partnerskich”.

Jakiekolwiek dementi ze strony Stolicy Apostolskiej zostanie odczytane jako niewiarygodne i podyktowane intencją ukrycia prawdziwych przyczyn rezygnacji papieża.

Na koniec przypomnę cytat, który pozwoli zrozumieć, dlaczego w obecnej kampanii można dostrzegać rysy  dwóch, bratnich totalitaryzmów :

„Jestem zupełnie przekonany, że cały kler starał się stworzyć męskie stowarzyszenie erotyczne i tym samym ocalić ów istniejący od dwóch tysięcy lat bolszewizm, jakim było chrześcijaństwo. Kler kościoła chrześcijańskiego, który podporządkował sobie po nieskończenie długich bojach kościół aryjski, próbuje od najwcześniejszych wieków ustanowić celibat księży. Odwołuje się w tym celu do Świętego Pawła i pierwszych apostołów, którzy uznawali kobietę za symbol grzechu, a małżeństwo dopuszczali jedynie jako legalny środek uniknięcia wszeteczeństwa, jak to jest zapisane w Biblii. Kler szedł dalej tą samą drogą przez stulecia aż do roku 1139, kiedy to celibat księży stał się rzeczywistością. Jestem zresztą przekonany, że sakrament spowiedzi pozwala kapłanom, którzy nie chcą popaść w homoseksualizm, prokurować sobie kobiety i dziewczęta, których potrzebują. Dotyczy to w szczególności wiejskich proboszczów. Moim zdaniem większość z nich jest heteroseksualna, przeszło 50 procent; podczas gdy w klasztorach 90 do 95 procent to homoseksualiści.

Jeśli zaczęlibyśmy dziś przygotowywać procesy przeciw księżom homoseksualistom i jeśli traktowalibyśmy ich z punktu widzenia prawa jako obywateli niemieckich, mogę zagwarantować 200 albo i więcej wyroków w czasie trzech najbliższych lat. Jeśli nie przeprowadzamy tych procesów, to nie dlatego, że brakuje przypadków, ale po prostu nie dysponujemy jeszcze wystarczającą liczbą funkcjonariuszy i sędziów. Mam jednak nadzieję, że za cztery lata dostarczymy bardzo przekonujących dowodów na to, że Kościół tak na poziomie swych przywódców, jak i zwykłych kapłanów, konstytuuje stowarzyszenie erotyczne mężczyzn, które terroryzuje ludzkość od 1800 lat.” –

Reichsführer SS Heinrich Himmler - Do generałów SS, (1937r. ) [w:] Himmler, Heinrich, Geheimreden 1933−1945 und andere Ansprachen, hg. von Bradley F. Smith und Agnes F. Petterson, Frankfurt 1974

Linki:

http://www.repubblica.it/esteri/2013/02/21/news/ricatti_vaticano-53080655/?ref=HREC1-4

http://italian.ruvr.ru/2013_02_13/I-segreti-di-San-Pietro-che-hanno-tolto-le-forze-al-Papa/

http://polish.ruvr.ru/2013_02_21/Jakie-tajemnice-sw-Piotra-zabraly-sily-papiezowi/