Nie będziemy razem, bo nie ma przyzwolenia na zdradę o świcie i na fałsz przekraczający ludzką miarę. Nie możemy być razem, bo nasz gniew jest dziś bezsilny, gdy zabrano nam tylu niezastąpionych. Nigdy nie będziemy razem, bo pamiętamy - kto siał nienawiść i chciał zebrać jej żniwo.

piątek, 13 czerwca 2008

PRL – HISTORIA WSPÓŁCZESNA

Sędziowie III RP są ludźmi niezwykle wyczulonymi na punkcie swojej niezawisłości. I słusznie – bo stanowi ona atrybut niezależności sędziego i daje gwarancję rzetelnego procesu. Gdy jednak prześledzić decyzje sądów na przestrzeni ostatnich 18 lat, podjęte w najważniejszych sprawach związanych z rozliczeniem czasów komunizmu, trudno nie ulec wrażeniu, że środowisko sędziowskie nie należy do radykalnych przeciwników tego systemu. Bywało też tak, że w przedziwny sposób decyzje procesowe prokuratur i wyroki wydawane przez sądy, korelowały z aktualną sytuacją polityczną i były odzwierciedleniem poglądów bieżącej opcji politycznej.

Prezentowane poniżej dwa dokumenty z roku 1986, dotyczą czasów dalekich od współczesnych uwarunkowań. Można nawet przypuszczać, że nie mają żadnego związku z współczesnością. Czy jednak rzeczywiście tak jest?

22 lata to dość czasu by zmienić państwo i z totalitarnego, podległego obcej dominacji tworu, przejść drogę do państwa demokratycznego, państwa prawa. Czy jednak 22 lata wystarczą, by dokonać diametralnych zmian w ludzkiej świadomości, w systemach wartości, stosunkach międzyludzkich i społecznych? Wiemy, że środowisko sędziowskie nigdy nie poddało się żadnej weryfikacji, że byli i są w nim nadal ludzie zasłużeni dla PRL-u, współpracownicy bezpieki, agenci wpływu.

Te dwa dokumenty lubelskiej bezpieki, dotyczą głośnego procesu kolporterów „Informatora NZSS „Solidarność” Region Środkowo-Wschodni”, Franciszka Bujaka i Wacława Wasilewskiego. 29 kwietnia 1986 r. Sąd Wojewódzki w Lublinie uchylił wyrok skazujący Sądu Rejonowego, uzasadniając to uchybieniami proceduralnymi i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez sąd pierwszej instancji. Decyzja Sądu Wojewódzkiego była szokiem dla bezpieki i MSW, które pilnie potrzebowały sukcesów i traktowały proces jako spektakl zastraszenia, mający zniechęcić innych do działalności konspiracyjnej. Co w tej sytuacji zrobiła SB, jak potraktowała „niezawisłość sędziowską”?

1.

– Pismo naczelnika Wydziału Śledczego WSW w Lublinie do dyrektora Biura Śledczego MSW ppłk. Jerzego Karpacza w sprawie procesu Wac∏awa Wasilewskiego i Franciszka Bujaka

Lublin. VI. 1986r.

Dyrektor Biura Śledczego MSW

Tow. Ppłk dr J[erzy] Karpacz w Warszawie

W nawiązaniu do informacji Nr R-0597/86 z dnia 2 V 1986 [r.] dot[yczącej] W[acława] Wasilewskiego i F[ranciszka] Bujaka, oskarżonych o kolportaż literatury b[yłego] NSZZ „Solidarność” i poleceń wydanych w tej sprawie przez Towarzysza Dyrektora Naczelnikowi Wydziału Śledczego tut[ejszego] WUSW, uprzejmie informuję iż podstawą uchylenia wobec ww. wyroków skazujących były uchybienia proceduralne sądu I instancji.

W dniu 11 czerwca br. sprawa ta będzie ponownie rozpoznawana przez Sąd Rejonowy w Lublinie.

Podzielając w pełni pogląd Towarzysza Dyrektora w kwestii zasad zabezpieczania rozpraw w sprawach o przestępstwa popełnione z motywów politycznych, 4 bm. przy udziale Naczelnika Wydziału Śledczego WUSW omówiłem z Prezesem Sądu Wojewódzkiego mgr. Z. Markowskim i Z- cą Prokuratora Wojewódzkiego mgr. E. Berzyńskim stan dowodowy przedmiotowej sprawy i problematyki jej zabezpieczenia.

Będzie ona realizowana w oparciu o odrębny plan operacyjno-technicznego zabezpieczenia rozprawy. Niezależnie od tego, zasady zabezpieczania rozpraw politycznych omówione zostały na szkoleniu zawodowym aktywu kierowniczego SB WUSW w Lublinie. Jednostki terenowe SB o obowiązujących zasadach w tym zakresie dodatkowo poinformowano pisemnie.

Powyższe działania stanowią, moim zdaniem, przesłankę gwarancji wydania wyroku odzwierciedlającego rzeczywisty charakter i zakres przestępczej działalności W[acława] Wasilewskiego i F[ranciszka] Bujaka i prawidłowego zabezpieczenia rozprawy.

Informując o powyższym, jednoczenie nadmieniam, iż uczestnictwo wiceprokuratora wojewódzkiego mgr. St[anisława] Chodaka w rozprawie rewizyjnej wymienionych było zgodne z praktykà stosowanà w tym względzie w lubelskiej prokuraturze.

O wyniku rozprawy i jej przebiegu powiadomię Towarzysza Dyrektora.

Naczelnik Wydziału Śledczego WUSW w Lublinie

Źródło : AIPN Lu, WUSW w Lublinie, Akta Śledcze WUSW w Lublinie 1944–1990, 0220/369, Akta sprawy przeciwko Wacławowi Wasilewskiemu i Franciszkowi Bujakowi, k. 240, mikrofilm.

2.

– Plan przedsięwzięć operacyjnych mających na celu zabezpieczenie rozprawy rewizyjnej Wacława Wasilewskiego i Franciszka Bujaka przed Sądem Rejonowym w Lublinie


Lublin. 6.VI.1986.

Tajne spec[jalnego] znaczenia

Egz. nr 1

Plan przedsięwzięć operacyjnych mających na celu zabezpieczenie rozprawy rewizyjnej W[acława] Wasilewskiego i F[ranciszka] Bujaka – przed Sądem Rejonowym w Lublinie.

I. Sytuacja operacyjna

W dniu 11 VI 1986, o godz. 10.00, w sali nr 6 Sądu Rejonowego w Lublinie odbędzie się rozprawa rewizyjna p[rzeciw]ko W[acławowi] Wasilewskiemu i F[ranciszkowi] Bujakowi.

Wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Lublinie – II instancji rozstrzygniecie sądu I instancji zostało uchylone i sprawa została przekazana do ponownego rozpatrzenia. Przebiegi dotychczasowych rozpraw wskazują, że niektórzy działacze podziemnych struktur „S[olidarności]” wezmą w niej udział i zachowaniem swoim akcentować będą swoje poglądy (wręczanie kwiatów, pozdrowienia itp.).

Rozprawie przewodniczył będzie sędzia: Matwiejczuk Mieczysław, ur. 1 IX 1920 r. Majdan, członek PZPR, cieszący się pozytywnà ocenà pracy zawodowej i właściwą postawą polityczną.

II. Kierunki działań.

Mając na celu:

1. Uzyskanie właściwego wyrokowania w wymienionej sprawie

2. Kształtowanie odpowiedniego przebiegu rozprawy i niedopuszczenia do manifestacyjnych zachowań poszczególnych osób, planuje się poniższe przedsięwzięcia.

III. Przedsięwzięcia operacyjne.

1. Przeprowadzić rozmowę z prezesem Sądu Wojewódzkiego, której celem będzie uzyskanie właściwego składu orzekającego (zarówno sędziego, jak i ławników) oraz uczulenie prowadzącego rozprawę sędziego na możliwe, negatywne zachowanie oskarżonych i publiczności, które winny być zdecydowanie przecinane.

Odpowiedzialny: N[aczelni]k Wydz. III por. Z. Myszala, wyk[onane]

2 VI 1986.

2. Zabezpieczyć właściwy skład publiczności w trakcie rozprawy poprzez wprowadzenie na salę rozpraw:

– emerytów MO,

– działaczy PZPR (w porozumieniu z KM PZPR),

– funkcjonariuszy SB, nieznanych członkom opozycji (Wydz[iału] C, Wydz[iału] Paszportów).

Odpowiedzialny: N[aczelni]k Wydz[iału] III.

3. W celu niedopuszczenia do aktywnego udziału w rozprawie sympatyków F[ranciszka] Bujaka z miejsca pracy, przeprowadzić rozmowę z Dyr[ektorem] Instytutu Medycyny Wsi w Lublinie – prof. dr. M[aciejem] Latalskim, w której zainspirować go do podjęcia zwiększonych dyscyplinujących pracowników instytutu sprawy, jak i dzień przed i po.

Odpowiedzialny: kpt. M[arian] Brzuska.

4. Analogicznie jak w pkt 3 w odniesieniu do W[acława] Wasilewskiego przeprowadzić rozmowę z rektorem UMCS bądź Dziekanem Wydziału BiNoZ1.

Odpowiedzialny: ppor. A. Kaczmarczyk.

5. W celu niedopuszczenia do udziału w rozprawie stałych kibiców – słuchaczy rozpraw politycznych, a będących członkami opozycji, podjąć działania poprzez wydziały, których osoby te są figurantami, zmierzające do przestrzegania dyscypliny pracy w odpowiednich instytucjach. Osoby te wytypuje Wydział Śledczy. Odpowiedzialny: por. Z. Myszala.

6. W porozumieniu z kierownictwem sądu podjąć działanie zapobiegające innym negatywnym zdarzeniom, np. wyeliminowanie ukrytego nagrywania na taśmę magnetofonową przez publiczność.

Odpowiedzialny: por. Z. Myszala.

7. Zastosować możliwości Wydziału Bw celu zabezpieczenia i udokumentowania osób biorących udział w rozprawie.

Odpowiedzialny: N[aczelni]k Wydz[iału] III.

8. W celach profilaktycznych zastosować zewnętrzne patrole umundurowanych funkcjonariuszy MO przed gmachem Sądu Rejonowego w Lublinie.

Odpowiedzialny: N[aczelni]k Wydz[iału] III.

Źródło: AIPN Lu, WUSW w Lublinie, Akta Śledcze WUSW w Lublinie 1944–1990, 0220/369, Akta sprawy przeciwko Wacławowi Wasilewskiemu i Franciszkowi Bujakowi, k. 241, mikrofilm.

( podr..moje)

Powyższe dokumenty są zamieszczone w piśmie IPN „Pamięć i Sprawiedliwość” nr.1(5)2004., w publikacji Ewy Kuszyk-Peciak – „Manipulowanie wymiarem sprawiedliwości w latach osiemdziesiątych przez lubelską Służbę Bezpieczeństwa”.

------------------------------------

Niewiele jest równie szokujących dowodów, traktowania prawa przez komunistyczną policję polityczną. Dają jasny i czytelny obraz – kto naprawdę i w jaki sposób sprawował władzę w czasach PRL-u. Dziś, po 22 latach od tamtych wydarzeń, nadal przecież, w polskim życiu publicznym są obecni ludzie, wywodzący się z ówczesnej służby bezpieczeństwa i tzw. wymiaru sprawiedliwości. Decydują o kształcie naszego prawa, mają wpływ na polską rzeczywistość. Nikt nie odesłał ich „na śmietnik historii”, nie uznał za niegodnych budowania niepodległego państwa. Przeciwnie – korzystano z ich „doświadczeń”, chwalono ich fachowość.

Skoro przetrwali ludzie, stosujący takie metody „stanowienia prawa”, czy mechanizmy rządzące III RP mogą być wolne i „niezawisłe”?

To pytanie retoryczne. Znamy przecież odpowiedź.

FUNDACJA OBRONY REPRESJONOWANYCH

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz